Zon vol vlekken

 

In de tweede helft van oktober nam de zonne-activiteit plotseling enorm toe. Met een gewone teleskoop was dat te zien aan de grote zonnevlekken die in de laatste twee weken van oktober de zon sierden. In de animatie hiernaast zijn de veranderingen op de zon van 15 t/m 31 oktober 2003 te zien (foto's SOHO-satelliet).

Het gebied NOAA 486, boven het midden op onderstaande foto, groeide uit tot één van de grootste activiteitsgebieden van de afgelopen vlekkencyclus.

 

 

^ Overzichtsopname van de zon op 28 oktober 2003 omstreeks 15.00 uur MET. Net als bij alle andere foto's werd er met de camera achter het oculair uit de hand gefotografeerd. De kijker was een Vixen 102mm/660mm ED refractor voorzien van een Baader zonnefolie.

 

 

^ Detailfoto van NOAA 486. In dit enorm uitgestrekte gebied van meer dan 15 aarddiameters zijn diverse zeer krachtige uitbarstingen geweest die aanleiding gaven tot noorderlicht dat ook in Nederland goed waarneembaar was.

 

 

^ Detailfoto van NOAA 488. De korrelige structuur rond de zonnevlekken is de granulatie. De granulatie bestaat uit gasbellen, gewoonlijk zo'n 1000 kmgroot, die vanuit het binnenste van de zon naar het zonsoppervlak stijgen. Daar waar sterke magnetische velden dit opstijgen verhinderen onstaan de zonnevlekken.

 

 

^ De westelijke zonshelft, waar de grote vlekkengroep NOAA 464 aan de rand verdwijnt.

 

 

^ De oostelijke zonshelft waar aan de rand een uitgestrekt fakkelgebied (heldere vlekkerige structuur) te zien is.

 

 

^ NOAA 486 en 488.